تأثیر آموزش مهارت حل مسئله بر اضطراب بیماران مبتلا به سندروم رودۀ تحریک پذیر

زمینه و هدف: سندرم رودۀ تحریک پذیر، یکی از شایع ترین اختلالات عملکرد دستگاه گوارشی تحتانی است که با درد شکمی، تغییر در اجابت مزاج و اختلالات روحی از جمله اضطراب همراه است. درمان طبی-رفتاری موجب کاهش اضطراب در این بیماران می شود، لذا هدف پژوهش حاضر بررسی  تأثیر آموزش مهارت حل مسئله بر اضطراب افراد مبتلا به سندروم رودۀ تحریک پذیر بود. روش بررسی: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون -پس آزمون بر 46 بیمار مبتلا به سندرم رودۀ تحریک پذیر که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند، انجام شد. گروه مداخله علاوه بر درمان دارویی روتین، یک بار در هفته به مدت 8 هفته تحت آموزش مهارت حل مسئله قرار گرفتند و پس آزمون در پایان جلسۀ آخر اجرا شد و برای گروه کنترل نیز اقدامات روتین انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامۀ اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامۀ اضطراب حالت- صفت اسپیل برگر بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از  آزمون کای اسکوئر و تی با نرم افزار 19spss  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که دو گروه از نظر میانگین اضطراب قبل از مداخله تفاوت معنی داری نداشتند (05/0p>). آموزش حل مسئله اضطراب حالت بیماران مبتلا به سندرم رودۀ تحریک پذیر را به صورت معنی داری کاهش داد (001/0=p) اما در میانگین اضطراب صفتی بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: برای بهبود بهتر و مؤثرتر سندرم رودۀ تحریک پذیر، می توان علاوه بر دارو درمانی از درمان های روانشناختی مانند حل مسئله سود برد.